.

Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

हे गुरूदेव ! हम सबको सदबुध्दी दे ,सतकर्तव्य करनेकी प्रवृत्ति दे ,सच बोलनका अभ्यास दे ,सतस्वरूप का ग्यान दे । हे जगदव्यापी परमेश्वर ! हम हर मनुष्य मात्र से प्रेमका,सत्यताका,बंधुत्व- -भावका आचरण करे और सुख दुखःमे सम रहे,ऐसी हमको शक्ती दे,युक्ती दे और भक्ती दे । हे सर्वधर्ममें,सर्व संतमे,समस्त संसार में,रममाण होनेवाले चैतन्यघन!हम तेरे लिए,तेरे देश के लिए,हर जीव जंतु के लिए,कुटीलताका,अनैत्तिकताका,छलछिद्र द्रोहताका त्याग करे ऐसा साहस दे । हे भगवान! अंतमे तुझमें समरस हो जाये यह हमारा ध्येय हैं,उद्देश है । इसके लिये तुझको स्मरके निश्चय करते है, प्रतिज्ञा करते है । हे विश्व धर्मको नियमन करनेवाले परमात्मा !जहाँभी,जिधरभी,हममें कुछ कमी दिखती हो,उसमे हमारा ध्यान लगाकर,उस चिज को,उस कार्यको,पुरा करने में हम अपना स्वराज्य समझते है , सूराज्य समझते है ।यह समझने की और कर्तव्य करनेकी हमको प्रियता दे,शक्ती दे ,वरदान दे

सोमवार, ५ जून, २०१७

अध्याय ८ वा प्रचार-महिमा

अध्याय ८  वा


(भगवान   गौतम  बुद्ध   यांच्याबद्दल   अधिक  माहितीसाठी  क्लिक  करा.)

प्रचार-महिमा

 

एक साधुवेषी मजशीं बोले । आमुचे आचरण जरी भलें ।

 परि लोक दुसर्‍यांनी दिपविले । न ऐकती ते ॥१॥

 

वाईटाकडे सहज प्रवृत्ति । अनेक प्रलोभनें दुष्टांचे हातीं ।

आम्रतरु मेहनतीनेहि न जगती । गवत वाढे न पेरतां ॥२॥

 

ऐसा अनुभव मज आला । सांगोनीहि न पटे जनतेला ।

वाटे काय करावें याला । ऐकती ना हे वेडे जन ॥३॥

 

म्हणोनि प्रार्थना करितों साहेबासि । त्यांनी करावें कायद्यासि ।

जनता उध्दारावी हवी तैसी । दंड कैद करोनि ॥४॥

 

ऐकतांचि त्याचें वचन । म्हणालों मग सरकारचि झाला भगवान ।

कासया करिशी देवाचें भजन  पुजावे जोडे साहेबाचे ॥५॥

 

वास्तविक संताचे सांगणें प्रेमाचें । सरकारचें सांगणें दंडुक्याचें ।

जरी पर्यायाने दोघांचें । एकचि ध्येय पाहतां ॥६॥

 

यांत दमनाने लोक भिती । तेवढयापुरती नीट वागती ।

आणि मार्ग काढोनि पापें करिती । कोटयानुकोटी ॥७॥

 

तैसें नाही साधुसंतांचें । त्यांचें बोलणें आपुलकीचें ।

एकदा विचार पटले त्यांचे । लोक मरेतों न विसरती ॥८॥

 

साधूंनी देवासि प्रार्थावें । सकळ जनासि बोधीत जावें ।

ऐसें आहे साधन बरवें । साधुसंतांचें ॥९॥

 

पूर्वी प्रचारक साधु म्हणोन फिरती । गांवोगावी लोकां जागविती ।

आलख म्हणोन पाहरा देती । घरोघरीं अरुणोदयीं ॥१०॥

 

त्यांचें प्रेमचि कार्य करी । लोक उठती नित्यनेमावरि ।

राहणें टापटिपीचें बाहेरी । अंतरी निर्मळपणा ॥११॥

 

कथाकीर्तनादिकांच्या योगें । पापभीरुता अंगी वागे ।

 तेणें कायद्याविणहि सुमार्गे । जाती बहुजन ॥१२॥

 

जगीं कांही लोक अज्ञानी । ते दुसर्‍याऐसी करिती करणी ।

थोरांचें आदर्श जीवन म्हणूनि । पाहिजे अनुकरणास्तव ॥१३॥

 

कांही लोक चिकित्सक । विचार पटतांचि वागती चोख ।

उत्तम विवेचक । प्रचारक पाहिजे ॥१४॥

 

कांही लोक प्रलोभनीं पडले । लाभ असेल तेंचि घेती भलें ।

 त्यांना स्वर्गसुख पाहिजे दाविलें । दुःखें निवारूनि सेवकांनी ॥१५॥

 

परंतु भयावांचोनि कांही लोक । न ऐकतीच बोध सम्यक ।

 दंडाविण जैसे पशु देख । न चालतीच योग्य मार्गें ॥१६॥

 

त्यांना हित कोणीं शिकवावें कोणीं मूर्खांचें हृदय धरावें

म्हणोनि सत्तेने सरळ करावें । ऐसा मार्ग वाढला ॥१७॥

 

 

साम दाम दंड भेद । राजनीति ही बहुविध ।

कायद्याच्या आधारें शुध्द ।  करूं पाहे जनलोकां ॥१८॥

 

कायद्यानुसार गांवरचना । कायद्यापरी करावें वर्तना ।

 कायद्यानुसारचि जना । सहाय्य द्यावें परस्परें ॥१९॥

 

जो करील कायदाभंग । त्यासि दंड द्यावा लागवेग ।

यासाठी नेमावा लागे मग । राजा सत्ताधीश मुखंड ॥२०॥

 

परि राजा हा विष्णु-अंश बरवा । ऐसा लोकीं करावा गवगवा ।

तेव्हाचि कायदा त्याचा चालावा । यांतहि आले प्रचारतंत्र ॥२१॥

 

देश हा देवचि पवित्र । कायदा त्याचें व्यवस्थासूत्र ।

 तें न पाळतां पातक थोर । प्रचारतंत्र आवश्यक ॥२२॥

 

सत्ता कायदा ध्वजावरि श्रध्दा । प्रचारेंचि निर्माण होई सदा ।

 त्याविण नुसतें भय सर्वदा । नियमयुक्त न ठेवी ॥२३॥

 

उलट राजाभयादि नसून । लोकांत प्रचार होतां पूर्ण ।

 आत्मसाक्षीने वागती जन । उत्तम हाही अनुभव ॥२४॥

 

तैसेंच कायद्याची चुकवोनि रेषा । किती करिती पापें नित्यशा ।

 परि विचार भिनतां प्रचारें सहसा । पाऊल न पडे वाममार्गीं ॥२५॥

 

सारांश सत्तानामेंहि राज्य करी । प्रचारचि सर्व जीवनावरि ।

सत्ता देहासचि बंधनकारी । अंधभिकारी कायदा ॥२६॥

 

प्रचार मनावरि संस्कार करी । तो संस्कार अंतरी बाहेरी ।

राज्य करोनि मानवा सुधारी । गांव करी तीर्थचि तो ॥२७॥

 

हें सत्तेने कधीच नव्हे । उलट चुकारासि लाभ पावे ।

गरीब सज्जन उगीच मरावे ।ऐसेंहि होतें ॥२८॥

 

सत्तेने जे कायदे केले । त्यांचे फायदे मुजोरांनी घेतले ।

आणि दुबळे भोळे मागेच राहिले । ऐसें झाले आजवरि ॥२९॥

 

म्हणोनि कायदाचि नव्हे सर्वकांही । प्रचाराऐसें श्रेष्ठ नाही ।

 सर्वांसि मानवतेचे पाठ देई । तो नियमन करी न करितां ॥३०॥

 

राजे किती आले गेले । त्यांचे कायदे नष्ट झाले ।

सत्तेचे दरबार उजाडले । परि राज्य चाले संतांचें ॥३१॥

 

संतांचा तो प्रचार अमर । अजूनिहि लोक-मनावर ।

 राज्य चालवोनि निरंतर । लाखो जीवां उध्दरितो ॥३२॥

 

नलगे सत्तेचा बडगा । नको भयभीतीहि सन्मार्गा ।

आपापले कर्तव्य जगा । प्रचारसूर्याचि दाखवी ॥३३॥

 

जेव्हा जाणीव देणें अपूर्ण पडे । तेव्हांचि दंडभेदाचा अवलंब घडे ।

 ऐसेचि वाढत गेले पोवाडे । विकृतीचे ॥३४॥

 

परि दंडे अन्याय जरि नाशते । लोक जरि सुधारले असते ।

तरि तुरूंग हे न वाढते । गुन्हे न होते अधिकाधिक ॥३५॥

 

हेंचि जाणोनि सज्जन म्हणती । जागवा हृदयांतील अंतर्ज्योती ।

तरीच सुधारेल मानववृत्ति । जग होईल आदर्श ॥३६॥

 

जे जे म्हणती सत्तेवांचून । गांव होईना आदर्शवान ।

 त्यांचे हें म्हणणे नाही परिपूर्ण । ठेवावी खूण बांधोनि ॥३७॥

 

त्यासि पाहिजे सत्प्रचारक । प्रेमळ सरळ नम्र भाविक ।

सत्तेवाचूनिहि करी हांक । पूर्ण लोकांची सेवाप्रेमें ॥३८॥

 

अहो ! जनशक्ति केवढी महान । ती जो आणील संघटोन ।

 तो स्वर्गावरीहि लावील निशाण । आपुल्या कार्यें ॥३९॥

 

हातीं न घेतां तरवार । बुध्द राज्य करी जगावर ।

त्यासि कारण एक प्रचार । प्रभावशाली ॥४०॥

 

जगीं आजवर जें कार्य घडलें । तें प्रचारकांच्याच करवीं झालें ।

प्रचारक नाही म्हणोनि अडलें । कार्य आपुलें ॥४१॥

 

ग्राम सुधारावयाचा मुलमंत्र । उत्तम पाहिजे प्रचारतंत्र ।

प्रचारकांवाचून सर्वत्र । नडतें आहे ॥४२॥

 

प्रचारकाची पाठ बळे । जिकडे तिकडे सूर्य मावळे ।

उदासीनतेचें अंधारजाळें । पसरोनि राही ॥४३॥

 

प्रचार जेथे धांवला दिसे । तेथील गांव स्वर्गचि भासे ।

जनलोक न्यायास साजेसे । वागती तेथे ॥४४॥

 

प्रचारक प्रेतांत प्राण आणी । दुबळयासि करी कार्याभिमानी ।

बिघडवी आणि सुधारवी दोन्ही । प्रचारक ॥४५॥

 

प्रचार ही कला आहे । प्रचार अंतःकरणहि राहे ।

पोट भरवयाचाहि उपाय । प्रचारतंत्र ॥४६॥

 

प्रचार खोटयास खपवी बाजारीं । प्रचार गोटयास देव करी ।

प्रचार युध्दाची वाजवी भेरी । वृष्टीहि करी अमृताची ॥४७॥

 

कांहीकांचा स्वभावचि असे । अपप्रचार करोनि भरावे खिसे ।

जना नागवितां आनंद दिसे । कांहीकांना ॥४८॥

 

परि तो प्रचारक दुराचारी । आपण मरूनि इतरां मारी ।

यानेच बिघडली गांवाची थोरी । अशांति संसारीं माजली ॥४९॥

 

त्यांच्या विषारी प्रचाराहून । झाला पाहिजे प्रबल पूर्ण ।

सत्यप्रचार आपुला महान । तरीच परिवर्तन सहज घडे ॥५०॥

 

जोंवरि अंतःकरण नाही गुंतले । तोंवरि प्रचार वरवर चाले ।

 यासाठी पाहिजे जीवनचि रंगलें । प्रचारकांचे ॥५१॥

 

मित्रहो ! आदर्श कराया ग्राम । उत्तम प्रचारक पाहिजे प्रथम ।

तरी चाले उत्तम काम । गांवाचें आपुल्या ॥५२॥

 

राणीमाशी जाऊन बसली । तेथे मधमाशांची रीघ लागली ।

पाहतां पाहतां सृष्टी सजली । होईल ऐसें ॥५३॥

 

श्रोतियांनी विचारला प्रश्न । प्रचार करील गांवी पूर्ण ।

 तया प्रचारकांचे लक्षण । कैसें असे  ॥५४॥

 

प्रचारकांचें वर्तन कैसें राहणी स्वभाव  भाषण कैसें

ध्येय धोरण साधन कैसें । गांवासाठी ॥५५॥

 

याचीं उत्तरे श्रवणी ऐका । जे जे गुण व्हावेत प्रचारका ।

ते अंगी बाणतां सुधारील लोकां । कोणीहि सहज ॥५६॥

 

गांवाचे भवितव्य कराया उज्ज्वल । पाहिजे प्रचारक-शक्ति प्रबल ।

प्रचारकाअंगी पाहिजे शील । सत्य चारित्र्य नम्रता ॥५७॥

 

प्रचारकाचीं मुख्य लक्षणें । सत्तेवाचूनि कार्य करणें ।

 आत्मशुध्दिने गांव सुधारणें । गवसे तया ॥५८॥

 

त्यासि सत्तेची नाही चाड । नसे धनाचा मोह द्वाड ।

आत्मप्रेमाचा झरा अखंड । वळवीं मना ॥५९॥

 

प्रचारक स्वभावाचा सरळ । वाईट मनोवृत्तीचा काळ ।

अंतःकरण पाण्याहूनि निर्मळ । अहिंसक ॥६०॥

 

बोलण्यांत राही निर्भय । कष्ट करण्यांतहि पुढेच पाय ।

वागणूक तरि आदर्श राहे । प्रचारकाची ॥६१॥

 

प्रचारकाची दिनचर्या । वेळ जराहि न घालावी वाया ।

 जें जें शोभे सेवेच्या कार्या । तें तें करी सर्वचि ॥६२॥

 

नेत्री तयाच्या सात्विक तेज । बोलण्यांत भरले असे ओज ।

राहणींत वैराग्य त्याग सहज । प्रचारकाच्या ॥६३॥

 

पिकलिया फळाचें देठ तुटलें । तैसें प्रचारकाचे मन झालें ।

आसक्तिविषय सर्व गेले । इंद्रियांचे ॥६४॥

 

इंद्रियांसि नुरली ऊर्मि । सर्व उन्मुख सेवाकर्मीं ।

पावसाळा हिवाळा गर्मी । सारखीच त्यासि ॥६५॥

 

परि उदास नसे प्रचारकाची मति । नेहमी दिसेल हसरी मूर्ति ।

 सदा कार्य करावयाची स्फूर्ति । स्फूरली दिसे ॥६६॥

 

कधी न करी चिडचीड । कोसळो का आपत्तीचा पहाड ।

श्रम करोनि जिवापाड । लोक लावी सन्मार्गीं ॥६७॥

 

प्रचारकासि उरले नाही घर । सर्वचि घरें त्याचें माहेर ।

 सर्व जन हेंचि त्याचें गोत्र । विश्वमाजी ॥६८॥

 

नाही सत्तेचें प्रलोभन । प्रतिष्ठेचेंहि कुठलें भान

आपणासाठी न मागे धन । रेंगाळोनि कोणा ॥६९॥

 

सत्कार्यासाठी पाठीं लागे । धन जमीन मान मागे ।

सर्वस्व मागे प्राण मागे । न संकोचतां ॥७०॥

 

आपणासाठी कांहीच नाही । जें करील तें सर्वांचें पाही ।

प्राण तोहि अर्पावा ही । भावना सेवेसाठी ॥७१॥

 

सर्व करणें सर्वांसाठी । आत्म्यासाठी देवासाठी ।

 बांधावया मनुष्यत्वाच्या गांठी । समाधानें ॥७२॥

 

त्यासि एकचि वासना उरली । जनता पाहिजे सुखें सुधरली ।

मानवांची दैना गेली । पाहिजे पळोनिया ॥७३॥

 

सर्वांची प्रार्थना व्हावी एक । मानवांचा व्यवहार मानवां पूरक ।

राहणी सर्वांची समान सात्विक । सर्वांसाठी ॥७४॥

 

याचसाठी आटाआटी । करावया पडतो संकष्टीं ।

प्राण तोहि अर्पावा शेवटी । वाटे त्यासि ॥७५॥

 

ही भूमिका साधुसंतांची । हींच साधनें प्रचारकांची ।

प्रचाराचा कळस सत्यचि । संतपण ॥७६॥



खरे प्रचारक साधुसंत । त्यांनीच कळविला जगाचा हेत ।

सत्य काय, काय असत्य । जगामाजीं ॥७७॥



तेथूनीच प्रचारकांची निर्मीती । प्रचारक सत्य समजावोनि घेती ।

शंकासमाधान ऐकती । मन लावोनि ॥७८॥



जया क्षणी बोध झाला । अंतःकरणीं स्फुरूं लागला ।

त्यासि अभ्यासाने चांगला । बळकट करिती सत्संगीं ॥७९॥



मनन करोनि आत्मसात करिती । मग पुढे तैसीच होय मति ।

एकदा वाणी रंगली सुमती । सरळ चाले माप तिचें ॥८०॥



उत्तम पुरुषाने कान फुंकले । समजा त्याने मंत्रचि घेतले ।

मग वारियापरी प्रचार चाले । प्रचारकाचा ॥८१॥



प्रचारक प्रचारानेच प्रचार करी । त्याचें माप चाले वार्‍यावरि ।

वाहन पोहोचण्याचे अगोदरी । प्रचार धावे तयाचा ॥८२॥



जो जो कोणी जिकडे भेटला । त्यास आपुलें सांगत सुटला ।

पाहणेंचि नाही मेघापरी त्याला । घेतो कोणी की नाही ॥८३॥



फाटका तुटका कोणी दिसो । गरीब-अमीर कोणी असो ।

 विद्वान शिक्षित हसो रुसो । प्रचार त्याचा बंद नाही ॥८४॥



कोणी असो कोण्या पंथाचा । आधार देई त्यासीच त्याचा ।

ओघ चालला प्रचाराचा । खळगे भरीत दिसती ते ॥८५॥



जरा मुखवटा डोळयांनी पाहिला । वाचा फुटली प्रचारकाला ।

राघूपरी  बोलत सुटला । होय-नव्हे सर्व कांही ॥८६॥



लोकांनी जरी थांब म्हटलें । तरी याचें कार्य झालें ।

जरा वेळाने पुन्हा चाले । रस्ता करीत शब्द गंगा ॥८७॥



प्रचारकाचे बोल तत्त्ववादी । अचूक धरूनि संशया छेदी ।

टोचक नसतांहि मर्मभेदी । सरस हृदयाचे ॥८८॥



कोणी विरोधक शिव्या देई । हसूनि त्याचे शब्द साही ।

गोड बोलूनि समजावीत जाई । आपुलें म्हणणें ॥८९॥



सहनशीलताचि त्याचें ब्रीद । कधी तोंडी नये अपशब्द ।

 जरी झाला वादविवाद । तरी गांभीर्यासि न सोडी ॥९०॥



कोणासि हट न बोलतां । अंगी ठेवोनि सहनशीलता ।

 आपलें तत्त्व बोलतां चालतां । समजावोनि दे प्रचारक ॥९१॥



गोड बोलूनि मना वळवी । गांवाच्या सेवेलागी लावी ।

 अनंत प्रकारें वृत्ति बरवी । करोनि सोडी ॥९२॥



बिघडलेलें घर सुधरवी । फाटाफूट तेथे संगति जुळवी ।

निर्दयासीहि दया उपजवी । नाना प्रयत्नें ॥९३॥



प्रचारकाची यत्नसाधना । सांगताचि नये एक कोणा ।

 नाना प्रकार नाना योजना । प्रचारकापाशीं ॥९४॥



कोठे भजनांतून प्रचार करी । कोठे प्रार्थना करून कानीं भरीं ।

कोठे कथा सांगून मनासि सावरी । प्रचारक ॥९५॥



कोठे कीर्तन प्रवचन करी । तुंबडी पोवाडे नानापरी ।

 यात्रा उत्सव हातीं धरी । प्रचारक ॥९६॥



कोठे उद्योगांतून हात घाली । कोठे कलारंजनाने जनता वेधली ।

मनोरंजनांतूनहि चाली । चालावी कोठे ॥९७॥



कोठे व्यायामांतूनहि स्फूर्ति भरली । कोठे पार्टीतहि सभा रंगली ।

 कोठे लग्नांतून सुरवात केली । पाहिजे त्याने ॥९८॥



कोठे जन्मतिथि पुण्यतिथि । मौंजीबंधनेंहि न ठेवी रितीं ।

जैसी वेळ पडे प्रचारकप्रति । सर्व करी स्वभाचें ॥९९॥



कोठे शिंपियाचे दुकानीं । कोठे न्हावियाचे सलूनीं ।

ओटी चोहटीं चहूकोनीं । प्रचार चाले ॥१००॥



हाटीं बाजारीं तेंचि करी । तमाशींहि तेंच बोलें वैखरी ।

प्रचारकाची ऐसी बावरी । जिव्हा असे ॥१०१॥



कोठे आईबाईपाशी बैसे । त्याने घरांतील वळवी माणसें ।

काय मार्गाने प्रचारक घुसे । हें तों सांगतां नये कोणा ॥१०२॥



कामांतूनि गाण्यांतूनि । हसण्यांतूनि व्यवनांतूनि ।

चालतां बोलतां प्रचारवाणी । रंगे त्याची ॥१०३॥



प्रचारक असे बालकांत बालक । तरुणासि बोधया तरुण सम्यक ।

 वृध्दासि द्यावया अनुभव तात्त्विक । त्याचेपाशीं ॥१०४॥



मुलांत जाऊनि सेवा वाढवी । मुलींमाजीं कला उपजवी ।

तरुण-तरुणी दोघांतहि लावी । गांव-सेवेसि ॥१०५॥

 

व्यसनाधीनाची धरी संगति । परि नीट करावया त्याची मति ।

डाव न चुके कल्पांर्ती । प्रचारकाचा ॥१०६॥



नाना कला त्याच्या अंगी । जैसी वेळ पडे प्रसंगी ।

रंगवी नाना साधन-रंगीं । प्रचार आपुला ॥१०७॥



तारतम्य ठेवोनि अंतरी । गोड बोलोनि प्रचार करी ।

वाटे टाकली मोहनी बरी । गांवावरि प्रचारकाने ॥१०८॥



तो प्रचारक आवडे सर्वांच्या मनीं । त्यासि बघतांचि पडे मोहनी ।

 लोक धावती बोलतांक्षणीं । कार्य कराया गांवाचें ॥१०९॥



हां-हां म्हणतां गांवांत फिरला । सवें लोकांचा थवा घेऊन आला ।

सांगेल तैसे करूं लागला । प्रचारक त्यासि ॥११०॥



ऐसा प्रचारक जादुगार । त्याच्या मुठींत जनसागर ।

 नव्या सृष्टीचा कारागीर । साधासुधा ॥१११॥



प्रचारक सर्वांशी बोलणीं पुरे । ज्ञान अंगी त्याच्या संचरे ।

 रोमरोमांत-वैराग्य अंकुरें । दिसती तयाच्या ॥११२॥



म्हणोनि असे आकर्षण । लोक धावूनि येती पक्ष्यासमान ।

करावया गांव स्वयंपूर्ण । प्रचारकचि पाहिजे ॥११३॥



त्याचे अंगी महान निश्चय । जें संकल्पील घेईल ठाय ।

नाना करोनि उपाय । साधील त्यासि ॥११४॥



त्याचा प्रचार महाप्रबल । चालतसे सर्वस्पर्शी सर्वकाल ।

प्रचाराविण एकहि बोल । न निघे त्याचा ॥११५॥



काय करावें हेंचि बोलणें । न करावें तें तें कांहीच न जाणे ।

नाही हें बोलणेंचि उणें । त्यांच्या जीवनकोश ॥११६॥



काय नाही आमुच्या गांवी । त्यासि ही वदंताच कळावी ।

हातीं घेतां करोनि दावी । पूर्तींच त्याची ॥११७॥



नसलें तें तें उभें करी । लोकजीवनाची कलाकुसरी ।

 चेतना जीवा-जीवांत भरी । सत्कार्याची ॥११८॥



ज्याचा प्रचार हाती धरला । समजोनि जावें पूर्ण केला ।

नाहीतरि आपणचि मेला । समजावा प्रचारक ॥११९॥



म्हणोनि बोललों गांवाचें अधिष्ठान । प्रथम पाहिजे प्रचारक महान ।

जी जी असेल ती उणीव भरोन । काढावया गांवाची ॥१२०॥



सारांश प्रचारक ज्या गांवी । तेथे दुसरी पंढरी जाणावी ।

 जना मना पाषाणा नाचवी । आनंदाने ॥१२१॥



ऐसे प्रचारक निवडा गांवी । मग गांव नांदेल वैभवीं ।

 सेवामंडळे स्थापूनि द्यावीं । सेवेसाठी ॥१२२॥



ऐसे गांव ज्यांनी केलें । तेचि कीर्तिवंत होती भले ।

म्हणोनि पाहिजे आरंभिले । प्रचारकार्य ॥१२३॥



त्यासाठी पुनः पुन्हा बोललों । प्रचारक करावयासि लागलों ।

प्रचारकांकरवी झालों । दास सर्व लोकांचा ॥१२४॥



निश्चयें ग्राम निर्मावया । प्रचारक हाचि मुख्य पाया ।

ग्रामगीताहि याच कार्या । निर्माण केली तुकडया म्हणे ॥१२५॥



इतिश्री ग्रामगीता ग्रंथ । गुरु शास्त्र स्वानुभव-संमत ।

कथिला प्रचारमहिमा येथ । आठवा अध्याय संपूर्ण ॥१२६॥

 

 

॥ सदगुरुनाथ महाराज की जय ॥



" भिक्षूंनो ! धर्म वादविवादांत नाही; तो प्रत्यक्ष वागणूकींत आहे. आधी स्वत: त्याचा आचार करा नि मग गांवोगांवीं-दारोदारीं फिरून लोकांत त्याचा प्रचार करा. सगळीकडे सुखशांतीची एक लाट पसरून जाऊं द्या. "

---भगवान गौतम बुध्द.


अध्याय  ८   वा   ऑडीओ स्वरुपात --



कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

।।जय गुरुदेव।।